Jego Świątobliwość XVII Karmapa Ogjen Trinle Dordże jest głową szkoły Kagyu buddyzmu tybetańskiego. Duchowy przywódca i luminarz dla milionów buddystów na całym świecie, którego promienna obecność przeobraża każdego, kto go spotka, cieszy się przede wszystkim sławą wielkiego mistrza medytacji.
Jego Świątobliwość XVII Gjalłang Karmapa urodził się tuż przed wschodem słońca ósmego dnia piątego tybetańskiego miesiąca roku Drewnianego Wołu (26 czerwca 1985) w Lhatok, w gminie nomadów o nazwie Bakor ("ba" w języku tybetańskim znaczy "krowa") we wschodnim Tybecie, jako syn Lolagi i Dyndrupa. Trzy dni później w całej okolicy dało się słyszeć dźwięk konchy i innych instrumentów muzycznych. Przed narodzinami Karmapy piękny ptak, jakiego nigdy nie widziano w okolicy, przysiadł na dachu namiotu i zagwizdał przepiękną pieśń; innym razem nad namiotem pojawiła się tęcza. Wszystkie te cudowne znaki przywiodły mieszkańców Bakor do przekonania, że to dziecko jest zaiste kimś niezwykłym.
We wczesnych latach dzieciństwa wiódł wraz ze swoją rodziną proste życie koczowników w odległym, skalistym zakątku wyżyny tybetańskiej. Gdy miał zaledwie siedem lat, grupa poszukiwawcza dotarła do obozu jego rodziny. Trzymając się wskazówek pozostawionych przez Szesnastego Karmapę, wysłannicy nie mieli problemu z odnalezieniem jego nowej inkarnacji. Chłopiec został rozpoznany jako Karmapa nie tylko przez Tai Situ Rinpoczego, Goszira Gjaltsaba Rinpoczego i wielu innych wielkich mistrzów linii Karma Kagju, lecz także przez Jego Świątobliwość Dalajlamę.
15 czerwca 1992 roku Jego Świątobliwość XVII Karmapa przybył do klasztoru Tsurphu. Witały go tysiące ludzi przepełnionych radością. 30 czerwca Jego Świątobliwość Dalajlama udzielił Karmapie oficjalnej Pieczęci Aprobaty. 27 września odbyła się ceremonia intronizacji XVII Karmapy w klasztorze w Tsurphu. Dwa dni później Jego Świątobliwość Karmapa odprawił po raz pierwszy publiczną ceremonię - udzielił inicjacji Awalokiteśwary. Jego pierwsze nauki były wysłuchane przez zgromadzenie liczące ponad 20 tysięcy osób.
Niestety, najwięksi dzierżyciele tradycji Karma Kagju nie otrzymali pozwolenia na przyjazd do Tybetu, by móc ofiarować Karmapie niezbędny przekaz nauk linii. Sytuacja ta praktycznie uniemożliwiała mu jako Karmapie prowadzenie działalności. 28 grudnia 1999 r., po wielomiesięcznych przygotowaniach, czternastoletni Karmapa z garstką asystentów potajemnie opuścił Tsurphu w poszukiwaniu wolności, która pozwoliłaby mu wypełniać rolę przywódcy duchowego i przejąć odpowiedzialność za linię Karma Kagju. Przemieszczali się kolejno samochodem, pieszo, konno, helikopterem, pociągiem i taksówką, aż wreszcie po wyczerpującej podróży 5 stycznia 2000 roku, wprawiając wszystkich w zupełne osłupienie, przybył do Dharamsali w Indiach, gdzie spotkał się z Jego Świątobliwością Dalajlamą, co odbiło się głośnym echem na całym świecie. W jednej chwili Karmapa stał się symbolem nadziei dla całej społeczności tybetańskiej oraz wszystkich walczących o wolność religijną w tych trudnych czasach.
Przez dziesięć lat życia na wychodźstwie Jego Świątobliwość Karmapa kształcił się wedle tradycji klasztornej oraz – prywatnie – przyswajał wiedzę zachodnią.
W swej tymczasowej rezydencji w Dharamsali każdego roku przyjmuje dziesiątki tysięcy gości z całego świata. Od 2004 roku przewodniczy Kagju Mynlam Cienmo, corocznemu świętu modlitw, które odbywa się zimą w Bodhgai i przyciąga tysiące uczestników należących do różnych tradycji buddyzmu na świecie.
W maju 2008 roku Siedemnasty Karmapa odbył swoją pierwszą, długo wyczekiwaną podróż na Zachód, odwiedzając Stany Zjednoczone. Po raz pierwszy zawitał do swojej północnoamerykańskiej siedziby w pobliżu Nowego Jorku oraz wielu innych ośrodków dharmy, nad którymi sprawuje duchową opieką. W 2009 roku Jego Świątobliwość przemawiał na konferencji TED w Bangalore w Indiach, będąc jak dotąd jej najmłodszym prelegentem. W styczniu 2010 roku w Bodhgai ponad 12 tysięcy widzów obejrzało premierowe przedstawienie napisanej przez niego sztuki Życie Milarepy, która łączy elementy tradycyjnej opery tybetańskiej ze współczesną twórczością dramatyczną.
Oprócz wspierania i promowania rodzimej sztuki tybetańskiej Gjalłang Karmapa uczestniczy także w kulturalnym i religijnym życiu swojej przybranej ojczyzny. Wziął między innymi udział w uroczystym otwarciu świątyń w Tamil Nadu dla Sai Baby oraz w obchodach setnej rocznicy urodzin Matki Teresy w Kalkucie.
Jego Świątobliwość w duchu wzajemnego szacunku i tolerancji spotkał się również z wieloma przywódcami religijnymi.
Jest także nauczycielem dharmy dla Buddhy Wikas Sangh oraz innych indyjskich społeczności buddyjskich na terenie całego kraju. W wyrazie szacunku dla indyjskich korzeni dharmy Buddhy wprowadził zwyczaj recytowania modlitw w sanskrycie podczas wielkiego corocznego Mynlamu Kagyu. Dzięki jego staraniom zaczęła się odradzać staroindyjska tradycja pieśniarska.
Po odnalezieniu oryginalnych sanskryckich tekstów pieśni urzeczywistnienia linii Kagju Karmapa zaprosił indyjskich pieśniarzy, by wykonali je podczas inaugururacji obchodów 900-lecia linii Karmapy w grudniu 2010 roku w Bodhgai. Dzięki temu po raz pierwszy od niemal tysiąca lat pieśń urzeczywistnienia została ponownie zaprezentowana w oryginalnym języku.
Jego Świątobliwość zabiega także konsekwentnie o prawa kobiet i ochronę środowiska. Zainicjował już wiele praktycznych programów ochrony środowiska naturalnego w regionie Himajajów.
Osobiście zobowiązał się do tego, że w przyszłości kobiety będą mogły przyjmować pełne ślubowania mnisie w ramach tybetańskiej tradycji buddyzmu, których praktyka w Tybecie zanikła już jakiś czas temu.
Gjalłang Karmapa nieustannie poszerza swoją działalność, nie wyzbywając się jednocześnie dalekosiężnych wizji głęboko zakorzenionych w szacunku do przeszłości. Jako uczony i mistrz medytacji, poeta, kompozytor i dramatopisarz Siedemnasty Karmapa uosabia wszechstronne uzdolnienia swoich poprzedników, rozwijane przez stulecia. Jest ekoaktywistą, miłośnikiem komputerów i światowym przywódcą duchowym, którego nauki są często transmitowane na żywo przez internet. Nie ma wątpliwości, że linia Karmapy z impetem wkracza w XXI wiek.
